الویت. [ اَ ل َ وِی ْ ی َ ] (ع مص جعلی ) تفوق و رجحان. (ناظم الاطباء). برتری و رجحان و تفوق و افضلیت و سبقت و تقدم. (ناظم الاطباء).
– الویت ذاتیه ؛ نزد حکماء بدو معنی اطلاق میشود اول اینکه یکی از دو طرف ممکن نسبت به ذات آن سزاوارتر بوده باشد. و دوم آنکه ذات ممکن یکی از دو طرف را اقتضاء کند بر سبیل الویت بقیاس آنچه حکماء و متکلمان درواجب بالذات میگویند. و هر یک بر دو وجه متصور است یکی آنکه الویت نسبت بذات ممکن ضروری باشد. دوم اینکه ذات ممکن الویت یکی از دو طرف را بر سبیل الویت اقتضاء کند و همچنین است الویت الویت. (کشاف اصطلاحات الفنون ).
– بطریق الویت ؛ بطریق برتری. (ناظم الاطباء).
– حق الویت ؛ حق تقدم و برتری.
بنا براین الویت صحیح می باشد.
